Güçlü kadınlar..

 Kim, sırtını güvendiği bir omza yaslama imkânı varken, omuz omuza çarpışmaya ya da sıcacık bir kucakta huzur bulabilecekken kendini ateşlere atmaya gönüllü olur? 

Gördüğünüz o güçlü kadınların kaçı yaratılıştan güçlü, kaçı hayatın içinde tek başına dimdik olmaya mecbur bırakılmıştır acaba?

Onları bir çırpıda tanımak, en kalabalık ortamda bile çok zor değildir. 

Duruşları farklı, bakışları kendinden emindir. Yüzlerinde hüzünlü bir gülümseme, bazen de tüm acılara inat kahkahaları vardır. 

Sorumluluk, insana kudretli olma zorunluluğunu da yanında getirir. 

Hepsinin ortak yanı yorgun ve (d)üzgün kadın olmalarıdır. Rimellerini silip, saçını başını düzeltip yüzüne gülümseme maskesini takmakta üzerlerine yoktur. 

İçinde fırtınalar kopsa da belli etmemek onlar için hayat oyununun en kolay sahnelerindendir. Çünkü provasını en çok yaptıkları bölüm buralardır. Güçlü kadınların aklında ve beyninde olabilirsiniz, ama kalplerinde, hele gözbebeklerinde olabilmeniz güçtür. Vaatlere karınları toktur.

Ne kadar zorsa o kadar kırılmıştır, ne kadar ağır başlı ise o kadar hayalleri yıkılmıştır.  Yüreklerine "mangal" demek hafif kalır. Koca bir yanardağ gibidir cesaretleri ve dürüstlükleri. 

Bu kadınların en sert görünen taraflarının yanında merhametleri koca bir dağ gibidir. İnsan neyin eksikliğine zaaflı ise işte bundandır. Omuzlarından öpülmelidirler, yılların yükünü hafifletmek için. 

Sevmekten vazgeçmeyi çoktan öğrenmiştir 

bir kısmı, soğumuştur kalbi. Kırılmaktan, hayal kırıklığına uğramaktan "kimseyi sevmiyorum" derken gözlerini kaçırdığını fark ederseniz, anlarsanız kendisinin bu yalana inanmadığını. İçindeki umudunu söylemeyecek kadar gururludurlar da. 

Varla yok arası duvarları vardır. Yaş onlar için sadece bir sayıdır. Çoğu yetmiş yaşına üç kere gidip gelmiştir. 

Yalnızlığın asaletine inanarak avuturlar kendilerini. Bu kadınları üzebilirsiniz; ama yıkamazsınız. 

O bilir ne zaman gideceğini, ne kadar kalacağını. 

Sorsan bu kadınlara güçlü olmayı sen mi istedin diye? "Pamuklara sarılmış mutlu kadın olmak varken, deli misin sen neden isteyeyim?" diye gülümser ve ardına bakmadan gider. 

Karışır kalabalığın içindeki yalnızlığına.

Yürüyüşünden tanırsınız…