Çocuk yemeği reddediyorsa sorun yeme sorunudur, ayrıca bir tanısı yoktur. Eğer çocuk yemeği reddediyorsa bu bir davranış sorunu olmuştur ve bu anlamda da ele alınması, tedavi edilmesi gerekir.
Tedavinin amacı çocuğun severek ve isteyerek büyümesini sağlayacak ölçüde yemesi ve ailenin yeme ile ilgili kaygılarının kalmamasıdır. yemek yemenin yeniden doğal bir dürtü haline gelmesi hedeflenir.
1. Bir aile ne denli kaygı içinde yemek yedirirse çocuk o denli zor yer, yememek için inat edebilir.
2. Aileler "iştah arttırıcı" olarak bilinen maddelerin çoğu yemeğe karşı isteksizliğini hızlı bir şekilde çözeceğine inanırlar fakat ilaçların çözüm yolu olmadığını bilmek gerekir.
Bebekler doğumsal bir aksilik olmadıkça emme refleksiyle doğarlar. bu bebeğin ihtiyacı olduğunda, acıktığında yeme davranışı gösterebileceğini bize açıkça gösterir. Anne, bebek beslenmesinde ve bebeğin beslenme alışkanlığı kazanmasında kilit rol oynar. .Beslenme sırasında anne bebek duygusal olarak kuvvetli bağlar oluşturur. Bebek ilerleyen yaşlarında da çok önem taşıyacak olan temel güven duygusunu kazanırlar. Ne var ki annelik içgüdüsü diyebilecğimiz bir konu bebeğin acıkma mekanizmasının doğallığını bozabiliyor. gerek anneler gerekse diğer aile üyeleri bebeklerin aç kalması, zayıf, güçsüz kalması endişesiyle ihtiyacı dışında yemek yedirilmeye zorlanabiliyor. Bu durum yeme sorunlarına uzun vade de ise çocuğun davranışsal sorunlar yaşamasına neden olmaktadır.
Sağlıklı bebek ya da çocuklar tıpkı yetişkinler gibi acıktıkları zaman yemek yeme eğilimi gösterirler. Sağlığı yerinde olduğu halde yeme davranışına dayanan çocukta şunları incelemek gerekir:
- çocuk acıkmamış olabilir
- sevmediği yiyeceklerden kaçıyor olabilir.
- tok olduğu halde yemek yemeye zorlanıyor olabilir.
- kazanç elde etmek (istediği bir şeye ulaşmak) için yememe davranışını kullanıyor olabilir.
- anne babayı cezalandırıyor olabilir.
- duygusal bir sorunu olabilir.
PEKİ BU SORUNLARI AŞMAK İÇİN NELER YAPMAMIZ GEREKİR?
-yememe sorunu ne? önce bunu gözlemleyip bulmamız ve çözmemiz gerekmektedir.
- yemek sorunu yaşamamak için aileler yemek saati ayarlamış olabilir. Fakat ikiz bebeklerde dahi özbakım ihtiyaçları farklı zaman dilimlerinde olabilir. saatine göre yemek yedirmek yerine, çocuğun acıktığı vakit onun yemek saati olmalıdır.
- çocuğa seçenek sunmak önemlidir. Bir çok çocuk maalesef ki sebze yemekte zorlanabilir. Örneğin enginarı sevmeyerek yemek zorunda olan çocuğa yeme miktarı az tutularak, yanında sevdiği bir yiyecek de sunularak yeme krizleri önlenecektir.
- yemeğini yemeyen çocukların anneleri kendilerini doymuş hissetmezler. her ne kadar katlanılması zor bir durum olsada bunu takıntı haline getirmemek gerek. Ailenin özellikle annenin yeme takıntısı ister istemez çocukta baskı oluşturacak bu da çocuğun ters tepki vererek yememe davranışını pekiştirecektir. Çocuklar yemek yedikleri zaman, annelerin ne kadar mutlu olduklarını farkederlerse bunu kendi çıkarları için kullanmaya başlayabilirler.
- "yemeğini yersen seni parka götüreceğim" gibi sözler tanıdık geldi mi? :) Olumlu yeme davranışı kazandırmak için çocuğun kazanç elde edeceği yöntemlerden hızlıca uzaklaşmak şart.
- En önemli unsurlardan biri de elbette ki çocuğa örnek olmaktır. Hiç yemek yemeden çocuğun karşısında saatler geçiriyorsak, sevmediğimiz bir yiyeceği çocuğun önüne konulduğunda kokusuna ıyy yaparak çocuğa veriyorsak, çocukta elbette ki yeme sorunları kaçınılmazdır. Türk toplulumuzda var olan sofra adabının devamlılığı olmalı ve 10. aydan sonra çocuklarında sofraya dahil edilmesi gerekmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder